Harry Jager, ex medewerker bij Phonogram, nam het initiatief om een triple CD samen te stellen van alle "normale" singles alsmede rariteiten op single gebied, die Phonogram van Peter Koelewijn, al of niet met zijn Rockets, had uitgebracht. De CD werd begin 2004 gereleased door Universal en Harry's firma, Hunter Music, tekende voor de samenstelling, hoes enz.

Jager sprak het project, in de tweede helft van 2003, goed door met Peter Koelewijn. Die had al jaren een paar wensen wat betreft het uitbrengen op CD van diverse tracks, die óf totaal onbekend waren óf zelfs nooit op de markt waren verschenen.

Want toen Peter z'n personal site gestalte aan het geven was, stuitte hij
namenlijk op een paar vreemde zaken. Zo vond hij op de site van de, veel te vroeg overleden, Eindhovenaar Wim v.d. Mark (die een gigantisch archief had opgebouwd met o.a. materiaal van Eindhovense artiesten, dus ook Peter Koelewijn)op de Peter en zijn Rockets plaat "Bonnie Brons" met als B-kant "'t Is over". Het plaatnummer én de maatschappij stonden er bij: DECCA FM 264422, release 1962. Er stond geen hoes bij en toen Koelewijn aan Wim om de plaat vroeg om eventueel zelf het label te scannen, moest die bekennen dat hij die plaat nergens kon vinden. Maar andere vezamelaars óók niet.

De zanger wist uiteraard nog wel dat hij in de jaren zestig "Bonnie Brons"
met z'n band had opgenomen, maar het is hem nooit gelukt om waar dan ook die plaat op de kop te tikken. Nagevraagd kon men bij de vroegere platenmaatschappij ook niet meer dan het plaatnummer vinden. Dus kan het zijn dat de plaat toentertijd wél is aangekondigd, maar nooit is uitgebracht.
Daarom wist Peter natuurlijk metéén, dat dat nummer op deze triple CD moest komen! Trouwens: hij heeft een paar jaar later wel "Bonnie Brons" nog eens opgenomen met het Lowland Trio (zie op de site).

Peter Koelewijn heeft diverse van zijn songs in andere talen opgenomen. Dat is goed te zien opp de site bij de singles. Maar er zijn Engelse opnamen die nooit, waar dan ook, zijn uitgebracht. Dat zijn de Engelse "Conny", "Lonnie", "Angeline" en "Robbie". Die moesten natuurlijk eveneens op deze verzamelaar.
Ook heeft Peter de songs op de LP "Het beste in mij is niet goed genoeg voor jou" laten vertalen en die liedjes als demo's ingezongen.
Dat allemaal in 1978 op verzoek van Freddy Haayen, die toentertijd directeur was van Polydor in de VS. Maar meer dan mooie beloften had die niet in huis. Het hele project is nooit doorgegaan. Dat materiaal is niet voor deze CD gebruikt.

Er is nog overwogen om ook Koelewijn hits als "Alice, who the X is Alice?" (als Gompie) op dit drieluik te zetten, maar daar is van afgestapt. Zo hoorden er, volgens Peter, ook geen platen op die hij in groepsverband heeft gemaakt. Zoals De Praatpalen.

Bij deze trippelaar is een boekje gesloten met daarin bijna alle single-hoezen, een uitgebreide biografie, foto's en jaartallen van releases. Uiteraard heeft men het meeste van de gegevens van Koelewijn's site gehaald.
De CD kwam tot stand in samenwerking met het Nationaal Pop Instituut.