1. Een gelukkig man (songtekst)
2. Alles wat van waarde is, is weerloos (songtekst)
3. Ik heb je nog voor geen minuut gemist (songtekst)
4. Ik kan niet dansen (songtekst)
5. Mijn hart wil niet meer met mij praten (songtekst)
6. Morgen is nog zo onzeker (songtekst)
7. St. Maarten (songtekst)
8. Zo bang om te vliegen (songtekst)
9. Respect (songtekst)
10. Vlij je hart dicht tegen mijn hart (songtekst)
11. Jij is mijn lief (songtekst)
12. Iets ten westen van de zon (voor Olivia en Michelle) (songtekst)
13. Hou me heel stevig vast (songtekst)
Na 25 jaar (!) bracht Peter Koelewijn op z’n achtenzestigste in november 2009 weer een CD, gemaakt met uitsluitend nieuw materiaal, op de markt. Op deze plaat, “Een gelukkig man”, staan 13 gloednieuwe liedjes van ongekend goede kwaliteit.
Natuurlijk verschenen er de jaren daarvóór wel Koelewijn-CD’s maar dat waren producten met een paar nieuwe liedjes, aangevuld met oude hits.
Volgens insiders wist hij zijn meesterwerk uit 1977 de LP “Het beste in mij is niet goed genoeg voor jou”, met daarop “KL 204 (als ik God was)” en “Je wordt ouder papa” te overtreffen.
De zanger/componist/tekstdichter heeft ruim anderhalf jaar gedaan over zijn nieuwste hoogstandje en zoals hij zelf zei, hij is terug gegaan naar de basis: muziek met een band met gitaren, bas, drums, piano, orgel en hier en daar een sax- of vioolsolo. Geen groot orkest, geen bombast, alleen het herkenbare geluid van Koelewijn met een band als omlijsting van prachtige liedjes met verhalende,ontroerende, nostalgische en soms schokkende teksten. Meestal verpakt in een stevig ritme, want Peter Koelewijn zal zijn roots nooit verloochenen.
Radiomakers, die al wat liedjes van het album gehoord hadden, waren laaiend enthousiast, zo ook Frits Spits (zie artikel) die sprak over een “topprestatie” en “het is meer dan een album, het is een document waarop Peter Koelewijn heeft samengebracht wat hij al die jaren maatschappelijk en muzikaal van belang vindt”.
Kortom, Koelewijn kwam met “Een gelukkig man” weer terug in het rijtje van vooraanstaande Nederlandstalige popartiesten als Boudewijn de Groot, Blof en De Dijk. En dat op zich kan al een topprestatie genoemd worden van iemand van achtenzestig “wiens stem en fysiek nog geen enkele vorm van slijtage vertoont”, zoals een krant schreef.
Peter Koelewijn heeft bijna anderhalf jaar aan “een gelukkig man” gewerkt.
PERSOONLIJKE NOOT VAN PETER KOELEWIJN
Al meer dan tien jaar geleden was ik van plan deze plaat te maken want in 1984 had ik de LP “Diep water” afgeleverd. De laatste plaat met alleen nieuwe liedjes er op. Daarna kwamen er nog wel wat schijven uit, maar die bestonden uit nieuwe songs, aangevuld met bestaand materiaal. Maar steeds schoof ik de aanzet tot het maken van een geheel nieuwe CD voor me uit. Omdat ik bang was. Want kon ik het nog wel ? Ik had al zóveel geschreven in mijn leven. Maar was ik nog wel in staat om een plaat te maken zoals die mij voor ogen stond: met teksten die wat te melden hadden en muziek die interessant genoeg was?
Een half jaar na het krijgen van de Radio 2 Zendtijdprijs op 18 maart 2007 ben ik heel voorzichtig begonnen. Het eerste liedje werd “Jij is mijn lief”, een titel die Afrikaanse taalinvloed doet vermoeden, maar daar niets mee te maken had. Ik vond het “Jij is mijn lief, jij is mijn adem, jij is mijn ziel” ontroerender klinken dan het “normale” Nederlands, terwijl de muziek toch behoorlijk stevig werd. Toen dat liedje klaar was en ik er tevreden op terugkeek, voelde ik dat er nog veel meer in zat.
Voicemail Toen ik in het Oostenrijkse ski-dorp Westendorf op een ochtend wakker werd, kreeg ik het idee voor “Ik heb je nog voor geen minuut gemist”. De eerste aanzet met de bijbehorende melodielijn overspoelde mij en rechtopzittend in de kussens schreef ik in een uur de tekst met onder andere de regels “verdomd nou je het zegt, ik heb je nog voor geen minuut gemist”. En dat zonder gitaar bij de hand om de melodielijn uit te werken. Dat was soms sowieso een probleem want ik kreeg op de meest onverwachte momenten nieuwe invallen. Ik had niet altijd een recordertje bij de hand en mijn grote angst was vaak om een melodielijn of tekstregels te vergeten. Midden op een golfbaan in Frankrijk kreeg ik het idee voor “Zo bang om te vliegen”. Maar zou dat tot ná de golfwedstrijd óók nog in mijn hoofd zitten. Ik nam geen risico, zei tegen mijn vrouw, die er ook bij was, dat ik haar op haar GSM ging bellen maar dat zij niet moest opnemen. En zo zong ik op haar voicemail het idee wat ik had in. Later luisterde ik dat af en zo wist ik nog precies wat ik bedacht had. Ideeën kwamen steeds meer en gemakkelijker. Mijn inspiratie haalde ik uit het leven zelf of uit verhalen die ik hoorde of las. Vaak liet ik daar de dichterlijke vrijheid op los.
Lucebert
Nadat ik Lucebert’s dichtregel “Alles van waarde is weerloos” had zien staan, wist ik dat ik daar iets mee wilde doen. De kracht van die zin raakte mij tot heel diep in mijn ziel en ik liet er mijn eigen fantasie op los. Voor het ritme in de melodie maakte ik er “Alles wat van waarde is, is weerloos” van. Ter wille van de zuiverheid besloot ik om mevrouw Tony Swaanswijk, de weduwe van Lucebert, om toestemming te vragen voor het gebruik van die ene regel. Nadat een paar familieleden het eindresultaat hadden gehoord en me schreven dat zij het prachtig vonden, kreeg ik die toestemming. Nadat ik op TV weer werd geconfronteerd met agressie jegens onschuldige burgers en zelfs tegen buschauffeurs en ambulancepersoneel, begon ik aan “Respect”. Vooral diegenen die zelf zo graag het Engelse “Respect man” in de mond nemen, zijn soms het ergste wat ontoelaatbaar gedrag betreft. Bij zinnen als “En ouden van dagen gaan hun huis niet meer uit in de onveilige wijk, de terreur van de straat maakt een vrouw vogelvrij wat maar al te vaak blijkt” past geen zoetsappige muziek. Meer een blok beton.
Iets ten westen van de zon
Ik wilde graag een liedje schrijven voor mijn twee kleindochters in New York: Olivia Faye en Michelle. Het werd “Iets ten westen van de zon”, een slaapliedje met als uitgangspunt Klaas Vaak die, als machinist van de slaaptrein, je meeneemt naar het droomland waar ieder kind een prins of prinsesje is. Ik heb nog een kleinzoon, Juno, maar die is al te oud voor deze tekst. “Een gelukkig man” is de titel van één van de dertien liedjes en ik heb de hele CD ook die naam gegeven. Ik vóel me ook een gelukkig man. Niet alleen omdat deze CD klaar is, maar ook dat ik tot het besef ben gekomen dat ik nog in staat ben om iets zinnigs met mijn talenten te doen. Dat ik nog creatief kan zijn met gevoel dat recht uit mijn hart komt. En dat is toch iets voor een man die zolang zelf daaraan heeft getwijfeld.
