Peter Koelewijn Official website

Produkties en/of songs voor Nico Haak
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting

hoes titel jaar P=Producer
A=Auteur
label hitparade
Het wiskylied Het whiskylied
Paniekwals
1972 P NAP 2112002 26
Toen Peter Koelewijn op een morgen, begin jaren zeventig, het kantoor van produktiemaatschappij Red Bullet betrad, kon hij zijn ogen niet geloven. Er stond een olijke man met een wilde haardos vóór de secretaresse/telefoniste, die met zijn handen langs haar lichaam ging, tien centimeter er van af, terwijl hij vrolijk uitriep: “De lucht is vrij. Ik mag dit doen, ik doe niks strafbaars. Als ik je maar niet aanraak. Want de lucht is vrij!” Het meisje wist niet waar ze het zoeken moest en probeerde instinctief haar lichaam te bedekken. Dit was Peter´s eerste kennismaking met Nico Haak. Nico was een autospuiter uit Delft die zich in het Hilversumse kwam presenteren. De Red Bullet pioniers Willem van Kooten, Freddy Haayen en Koelewijn zagen het meteen in Haak. Nico´s liedjes werden vaak geschreven door een ijzersterk collectief: Haak, Polle Eduard (A. Lopikerwaard) en Jan Eland, een lid van zijn band De Paniekzaaiers. Peter boetseerde zo´n song dan meestal tot een commercieel geheel.
Whisky Lied
Panikwalzer
1972 P Polydor 20001351  
Duitse versie
Zeg me (met Paniekzaaiers)
Jij weet teveel
1972 P NAP 2112008 Tip

Tango Johnny
Kom eens hier
1972   NAP 26

Joekelille
Geef mij een zoen
1973 P/A Fontana 6013044 7
De absolute doorbraak van Nico Haak.Op het Fontana (= Philips) label.Er was nog heel wat te doen om dat nummer omdat de eerste versie als titel had “Joekelulle”. Dat woord kwam een keer of twintig voor in het liedje en dat vond direkteur “Ome” Jack Haslinghuis van de (Philips) platenmaatschappij nu niet zo´n goed idee omdat hij bang was dat de goede naam van het merk Philips in diskrediet gebracht kon worden. Zijn bezwaar was vooral ingegeven door het feit dat het hoofdkantoor van Philips in Eindhoven stond en de bazen van Ome Jack luisterden natuurlijk naar Nederlandse zenders. “Mijn collega in Singapore heeft daar nooit last van”, zei hij tegen producer Koelewijn “dus Peter, verander die titel”. Morrend werd dat gedaan. De plaat werd alarmschijf bij Radio Veronica en Nico en Peter hebben met Haslinghuis een fles whisky opgedronken.
Tante Julia (met Boudewijn de Groot)
Ik druk m´n snor
1974 P Fontana 6013048 Tip
Nico Haak kon het heel goed vinden met Boudewijn de Groot en daarom dit duet met Boudewijn, die deze De Groot/Lennaert Nijgh compositie zelf al eens had opgenomen. Er zou promotie gedaan worden in een TV programma met Piet Römer met uitsluitend carnavalsliedjes. Boudewijn liet het op het laatste ogenblik afweten. Peter Koelewijn nam zijn plaats in.
Honkie Tonkie Pianissie
Zeg groen knaapje
1974 P/A Fontana 6013056 11
Nico was zeer familie gebonden en droeg zijn vrouw Sjaan op handen. Diverse malen gebruikte hij haar naam in een liedje en in “Honkie Tonkie Pianissie” is dat de eerste keer. Helemaal aan het slot. Haak zong, samen met Peter Koelewijn, altijd in de koortjes mee. Hij had de gewoonte om één keer te roepen “Is Hasjeshuis thuis ?”, doelend op de naam van platendirekteur Jack Haslinghuis. Een ramp voor producer Peter omdat die bij het mixen alle moeite had om die kreet te verdoezelen. Nico blééf dat doen. De twee wilden sowieso in elke plaat iets geks doen en daarom hoor je aan het slot een piano alleen doorspelen terwijl Nico met een flipperkast in de weer is. Het had niets met het liedje te maken, maar de lol was er niet minder om. Bijna alle platen van Nico Haak, vooral in de begin periode, werden gearrangeerd door Job Maarse, die feilloos de liedjes aanvoelde en voor de extra sfeer zorgde.
Honkie-Tonkie Pianissie
Zeg groen knaapje waar ga je hene
1974 P/A Fontana 6013056  

Belgische release

Edwin van Loon van Omroep Brabant bezorgde Peter Koelewijn deze single in 2016.

Sokkies stoppen, schoentjes poetsen, dasje goed en kijk goed uit
Joepie Joepie is gekomen
1974 P/A Philips 6012470 24
Het liedje straalt een zekere luiheid uit. Koelewijn en Haak wilden een sfeer van een kuierende man die op z´n gemakkie ondertussen een liedje zingt. Peter herinnerde zich Les Paul´s “Walking and whistling blues” waarop alleen een gitaar, een fluitende man en voetstappen zijn te horen. Met een koptelefoon op, waarop de orkestband te horen was, ging Nico op de houten vloer in de studio “een rondje lopen”. Het effect was prachtig.
Sokkies stoppen, schoentjes poetsen, dasje goed en kijk goed uit
Joepie Joepie is gekomen
1974 P/A Philips 6012470  
Belgische release

Edwin van Loon van Omroep Brabant bezorgde deze Belgische release.
Foxy Foxtrot
Als mijn vader en mijn moeder
1975 P/A Fontana 6013064 4
Hét Nico Haak liedje. Hij had inmiddels de Paniekzaaiers verlaten en ging solo verder. Peter Koelewijn hoorde in “Foxy foxtrot” een “Hot club de France” arrangement met als basis twee swingende acoustische gitaren. “En” zei hij tegen arrangeur Job Maarse “daar hoort een solo bij van een jazzy violist”. In deze plaat is precies te horen wat een natuurlijk swingend vermogen Nico in zijn stem kon leggen. Als Peter hem een tweede stem wilde laten zingen, kon hij nooit de exacte tweede stem aanhouden maar gaf er een eigen draai aan. Maar die klonk vaak zó natuurlijk en zó goed, dat de producer hem zijn gang maar liet gaan. En: “Dan dans ik wel een Engels walsje met mijn eigen Sjaan” moest er natuurlijk in. Vaste kreet van Nico was: “kom op Peer, nog een keer. d´r zit altijd wel een goeie bij”. De Duitse versie “Schmidtchen Schleicher” stond een half jaar in de top tien in Duitsland en Oostenrijk. Manager werd Nico Spring in ´t Veld, die veel voor de zanger heeft betekend. Net als vriend Polle Eduard.
Foxy Foxtrot
Als mijn vader en mijn moeder
1975 P/A Fontana 6013064  
Belgische persing.

Edwin van Loon van Omroep Brabant bezorgde deze Belgische release.
Doedelzakke-pakkie
Het is toch eeuwige zonde
1975 P/A Philips 6012541 10
Jan Eland kwam met het basis idee aanzetten. Peter Koelewijn vond het een prachtige idiote titel. Nico legde er weer zijn natuurlijke swing in. In Hilversum werd een doedelzak speler gevonden. Het specifieke van doedelzakken is dat men in één toonaard speelt (A) en dat de grondtoon blijft “doorjanken”. Die is men kwijt als de doedelzak zelf wordt afgeschroefd. Peter liet door de doedelzakspeler de melodielijn een paar keer inspelen, gebruikte voor de steeds wijzigende grondtoon andere instrumenten en het probleem was opgelost.
Doedelzakke-pakkie
Het is toch eeuwige zonde
1975 P/A Philips 6012541  
Belgische release
Schmidtchen Schleicher (Foxy Foxtrot)
Die Ukulele
1975 P/A Philips 6012553  
De Duitse versie van Foxy Foxtrot. Een gewéldig succes in alle Duitssprekende landen, Nico Haak en Peter Koelewijn kregen er een gouden plaat voor. Vóórdat de single op de markt kwam, ging Nico met Peter mee naar het beroemde Duitse live TV programma Musikladen. Daarin zong Koelewijn een duet met Bonnie St. Claire. Nico zat in de zaal. De presentator werd ingeseind door een promotieman van Philips Duitsland, de maatschappij die Schmidtchen Schleicher een paar weken later zou uitbrengen en midden in het programma werd Nico “overvallen” om wat over zijn eerste Duitse plaat te vertellen. Hij maakte zó´n indruk met zijn innemende komische glimlach en steenkolenduits, dat de volgende dag op het vliegveld een horde jeugd op hem af kwam. Dat waren fans die op hun idolen stonden te wachten, die ook in Musikladen hadden opgetreden. De meeste aandacht ging uit naar Nico Haak die nota bene maar een minuut in beeld was geweest, niet eens had gezongen en die niet eens een plaat uit had ! “Je zou er jaloers op worden !”, zuchtte Bonnie quasi bedroefd “een ander doet er járen over om beroemd te worden en Haak laat alléén maar even z´n kop zien!”.
Een heel gelukkig kerstfeest (samen met diverse anderen)
Prettige kerst
1975 P/A Philips 6012570 10
Geschreven door Nico Haak, A. Lopikerwaard (pseudoniem Polle Eduard) en Peter Koelewijn. Opgenomen met (bijna) alle artiesten van Born Free (produktie maatschappij van Peter), Bonnie St. Claire, Ronnie Tober, Ciska Peters, Nico Haak, Peter Koelewijn, Willeke Alberti, Harmen Veerman (Left Side) en Ome Jan. Plaat stond in twee weken in de top 10. Enig Nederlands kerst-lied van betekenis mét Hazes´ “Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren”, buiten de traditionele kerstliedjes.

Nico en Polle Eduard kwamen bij Peter met de melodielijn die zij ergens in een Arabisch land als volkswijsje hadden gehoord. Er werd wat aan gesleuteld en binnen een half uur werd de tekst geschreven.
Laame damma doen
In het bronsgroen eikenhout
1976 P/A Philips 6012590 19
Een compositie van Nico Haak en Peter Koelewijn.
Fischer Fritz fischt frische Fische (Honkie Tonkie Pianissie)
Hannes kann es
1976 P/A Philips 6012614  
Een voor Nico bijna niet te zingen Duitse versie van Honkie Tonkie Pianissie. Die tekst “Fischer Fritz enz.” kwam van een kinderliedje en daarin ging het om iemand z´n tong te laten breken, vooral als het snel werd opgezegd. In de studio werd Haak er wanhopig van maar uiteindelijk bracht hij het, met veel hulp van Heinz Masch, tot een goed einde. Op de bühne heeft hij het zelden gezongen. Trouwens: zijn eerste optreden in Duitsland kwam met en door het succes van, natuurlijk, Schmidtchen Schleicher. Hij werd uitgenodigd om op te treden voor de top van de Mercedes fabrieken op een feest dat gegeven werd voor één van de jarige direkteuren, de heer Schmidt. Schmidtchen Schleicher betekent eigenlijk ruw vertaald: Schmidt(je) de slijmerd, de flikflooier. Dus de rest van de top vond het een fantastisch idee om die Nederlander als verrassing voor hun collega dat liedje te laten zingen. Nico kende maar één Duits liedje, z´n hit. Dus repeteerde hij zich tien dagen te pletter om genoeg liedjes te kunnen brengen. Op de feestavond zelf werd Haak met zijn band de Paniekzaaiers door een ceremoniemeester stiekum naar de bühne gebracht, waar een groot gordijn verhinderde dat de zaal kon zien wat daar werd bekokstoofd. De ceremoniemeester gaf Nico een teken dat hij kon beginnen en tegelijkertijd trok hij het gordijn open. Onder de klanken van “Schmidtchen Schleicher” veerde de hele zaal op, de blij verrastte direkteur het hoogst en tijdens het hele nummer bleven de paar duizend mensen staan en juichten en klapten hun handen stuk. Toen de song uit was en Nico met het tweede liedje wilde beginnen, riep de ceremoniemeester tussen de coulissen “Nóch ein Mal !!!” Dus daar gingen De Paniekzaaiers en hun zanger weer: “Oh Schmidtchen Schleicher mit den….” En wéér brulde de zaal enthousiast mee, jarige Job het hardst. Toen ook de tweede keer was afgelopen en het applaus nog even sterk was, schreeuwde de ceremoniemeester wéér “Noch éin Mal !!” Je kon aan Nico zien dat hij er geen bal meer van snapte, maar gehoorzaam begon hij weer: “Oh Schmidtchen Schleicher mit den elastischen…..”. Na die derde keer wilde de zanger metéen beginnen met een ander liedje, maar de ceremoniemeester zag dat de jarige dik tevreden was, trok het gordijn dicht en riep naar de Nederlandse band: “Danke schön! Das war wunderbar ! Auf wiedersehen !”. En hij beende weg, een laaiende Nico Haak achterlatend die zich tien dagen lang voor niets een ongeluk had gerepeteerd…
Moe zijn
Wie gaat er mee
1976 P/A Philips 6012637 11
Een cover van het bekende “Music, music, music” Nico en Peter schreven de Nederlandse tekst.
Ik ben met kerstmis thuis
Allemaal voorbij
1976 P/A Philips 6012661  

Unter dem Schottenrock ist gar nichts (Doedelzakke pakkie)
Gib mir ´nen Kuss
1976 P/A Philips 6012663  
Duitse versie
Stepper Teddy (Ted de Tapper)
Was Ich mag
1976 P/A Philips 6012727  
Duitse versie
Haak gevraagd, feest geslaagd 1976 P/A Philips 6410119  
LP
Nico Haak presenteert 1976 P/A Philips 6440969  
LP
Nico Haak präsentiert Schmidtchen Schleicher 1976 P/A Philips 6423093  
LP, Duitse release
Schmidtchen Schleicher
Ukulele
1976 P/A Amiga 456196  
Patrick Orriëns meldt ons het volgende momtrent het Amiga label. Het Amiga label was in de jaren dat Oost Duitsland nog bestond als soevereine staat, het staatslabel van de DDR in de jaren zeventig en tachtig, tot de val van de muur. Deze single komt uit 1976 en is een echte DDR (Oost Duitse) release. Peter Koelewijn kon zich dat nu herinneren omdat men daar alleen maar de krenten uit de pap wilde, dus twee sterke liedjes op één single. De oplage was 50.000 stuks. De Oost Duitsers wilden alleen maar een, relatief, klein bedrag betalen. Inclusief auteursrechten e.d. Het was “take it or leave it”. Alle betrokkenen hebben toen “ja” gezegd.
Haak is de naam! 1977 P/A Philips 6410142  
LP
De jukebox
De jukebox
1977   Philips 6208022  
Als The Born Free Family met Peter Koelewijn, Rob de Nijs, Don Mercedes, Bonnie St. Claire en Saskia & Serge

In 1977 begon Peter Koelewijn zijn eigen productiemaatschappij Born Free, samen met producer Will Hoebee, promotieman Janus Toethuis (van de Rockets), secretaresse Tineke Kusters en manusje van alles Josef Schamp (technicus van de Rockets). Onder het dak van Born Free waren nogal wat bekende artiesten verzameld: o.a. Rob de Nijs, Saskia & Serge, Nico Haak, Don Mercedes, Bonnie St. Claire en natuurlijk Peter Koelewijn zelf. Die stelde voor om samen met bovengenoemde artiesten een medley op te nemen met daarin fragmenten van hun bekendste hits. Als bindmiddel tussen die bekende liedjes had Peter een melodietje met tekst bedacht. Zo kwamen achtereenvolgens stukjes voorbij van “Kom van dat dak af” (Peter), “Rocky” (Don), “Ritme van de regen” (Rob), “Ik ben gelukkig zonder jou” (Bonnie) en “Honkie Tonkie Pianissie” (Nico). En dat onder de naam Born Free Family.

In feite was dit hetzelfde idee als dat van “Stars on 45”, waarmee producer Jaap Eggermont in 1981 de wereld veroverde. In 1979 gebruikte Koelewijn dat idee nog eens bij “The Story of Buddy Holly” van The Familee.
Ted de Tapper
Gooi een blok hout op ´t vuur
1977 P/A Philips 6012719 29
Op verzoek van manager Nico Spring in ´t Veld ging Haak tap-lessen nemen. Daar werd hij helemaal tureluurs van maar hij zette wel door.
Neem nog een sherry, chérie
Raggae piep
1977 P/A Philips 6012855 Tip

Is je moeder niet thuis
Haak is de naam
1978 P Philips 6012771 8
Een zéér swingende compositie van Nico en Polle Eduard (Lopikerwaard). Peter Koelewijn bedacht de koorpartijtjes en Harry van Hoof deed de rest van het arrangement. Harry kon een beetje drummen, hij had dat vaak genoeg voor de grap gedaan bij Peter & zijn Rockets, en speelde op deze plaat slagwerk. Nico vond het kazoo geluid prachtig ( een vloeitje tegen een kammetje en dan blazen) en dat bracht Koelewijn op het idee om de oorspronkelijke saxofoon partij te vervangen door de kammetjes sound. Nico speelde dat natuurlijk. De orkestband klonk primitief maar swingde de pan uit. Toen Peter de opname liet horen in de marketing vergadering bij Phonogram vroeg iemand hem: “En wanneer ga je deze demo nou in het eggies opnemen?”. Haak en Koelewijn lieten het echter zo en de plaat werd een groot succes.
Schick die Mamma in´s Bett (Is je moeder niet thuis)
Ich bin der Junge mit der dunkelbraunen Stimme
1978 P/A Philips 6012791  
Vanaf de eerste plaat voor Duits sprekende landen, Schmidtchen Schleicher, was Heinz Masch, employé van Phonogram in Hamburg, de verantwoordelijke man voor de juiste Duitse uitspraak van Nico Haak. Masch was een man, begin jaren zeventig, van middelbare leeftijd en iemand met een grote reputatie die toch nét niet de top had bereikt. Hij had twee passies: muziek en vrouwen. Zo nam hij Nico en Peter Koelewijn eens mee naar de Reeperbahn, de frivole straat in de havenstad, maar drukte de twee op het hart: “Nico und Peter, kéine Mädchen ! Dass kann hier gefährlich sein”. Maar toen de drie in een mislukte striptease tent een tafeltje hadden gevonden, was Heinz degene die na twee minuten twee dames op elke knie had zitten. En die ladies bestelden meteen champagne! De twee Nederlanders zaten dat stomverbaasd aan te kijken en hielden het bij een biertje. Er moest meteen afgerekend worden. Het was een rondje van 160 mark. Vol vertrouwen keken Nico en Peter naar Heinz, want die zou wel van zijn bazen toestemming hebben gekregen om te declareren. Maar dat bleek niet zo te zijn en Heinz had maar veertig mark bij zich. Nico en Peter legden de rest bij en het trio stond twee minuten later buiten. “Kom op Peer”, bromde Nico, “we gaan naar bed”.

Toen Haak Schmidtchen Schleicher inzong, werd hij eerst gecoacht door Koelewijn, die goed Duits sprak. Heinz Masch zat achter de producer op een bank te luisteren. Op een gegeven moment zong Nico “Oh Schmidtchen Schleicher mit den elastischen Beinen”, waarbij hij het woord “elastischen” volkomen verkeerd uitsprak. Peter stopte de tape en wees Nico er op dat hij fout zat, toen hij ineens de stem van Heinz achter zich hoorde: “Nein, nein Peter! Dass muss so bleiben ”. Masch legde de producer uit dat die verkeerde uitspraak van de zanger zó komisch klonk, dat hij er een absolute hit in hoorde. En hij kreeg gelijk. Van dat moment af ging Peter bij het Duits inzingen van Nico lekker lui op de bank achter Heinz zitten…
Langzaam sneller gaan
Ik ben de jongen met de donkerbruine stem
1978 P/A Philips 6012827 21

Geef mij maar Holland aan het IJsselmeer 1979 P/A Philips 6012869 Tip

Warum sind alle Frauen wild nach mir
Hau auf die Fliege, Marie
1979 P/A Philips 6012886  
Duitse versie
Ich mag ein´n los (Ik ben een aap)
Hier im Lokal
1979 P/A Philips 6012911  
Duitse versie
Niet geschoten is altijd mis
De klusmus
1982 P/A Philips 6017340 27
Op een gegeven moment kwam de klad in de samenwerking tussen het zo succesvolle duo Nico Haak en Peter Koelewijn. Eind 1979 besloten ze vrienden te blijven, maar ook om niet meer samen te werken. Zoals Koelewijn het verwoordde: “Anders slaan we elkaar vandaag of morgen nog met een microfoon de hersens in”. Nico ging zijn produkties zelf doen, al of niet met hulp van anderen. Op verzoek van Nico´s manager Nico Spring in ´t Veld kwamen de twee in 1982 weer bij elkaar en éven vlamde het oude vuur weer op. Ze schreven samen de hit “Niet geschoten is altijd mis” maar het werd toch snel duidelijk dat hun muzikale inzichten te ver uit elkaar lagen. Nu gingen ze voorgoed muzikaal uit elkaar na meer dan tien jaar samen veel hits te hebben gemaakt, maar vriendschappelijk hebben ze elkaar nooit uit het oog verloren. Peter vond Nico een absoluut natuurtalent met het vermogen om op een onnederlandse manier swingend in het Nederlands te zingen. Daarnaast hebben ze samen héél veel lol gehad.

Op 13 november 1990 was Koelewijn op weg naar Radio Oost om aan een programmas mee te werken toen hij op het nieuws hoorde dat Nico Haak plotseling was overleden. Hij kon het niet te geloven, zette de auto aan de kant en zocht alle zenders af naar een bevestiging. En hij dacht aan één van de vele gesprekken die ze samen hadden gehad. Zo´n gesprek over het heelal, het leven en de dood. “Weet je Niek”, zei Peter toen “als er een hemel boven is, staat er inmiddels een fantastische band te spelen. Jimi Hendrikx, Keith Moon, Elvis, Janis Joplin, Eddy Cochran, Ritchie Valens, Wilson Picket en nog veel meer. Tjonge, dat moet toch te gek zijn om daar mee te doen”. Nico knikte en antwoordde: “En wat dacht je van de lol met figuren als Johnny Jordaan, Tante Leen,Willem Ruis, Tommy Cooper, Stan Laurel en Olivier Hardy, Danny Kay en meer van die baskrabbers ?”. Toen Peter verder reed wist hij zeker wat hij het eerste zou zien als zíjn tijd gekomen was. Nico Haak, voorop in die band, naast Elvis. Swingend met Louis Armstrong en Glen Miller.
16 X raak met Nico Haak 1988 P/A Philips 836509  
Verzamel album

Terug naar boven

[ Home | Nieuws | Biografie | Discografie | Media | Awards | Songteksten | Fotoalbum | Video | Service | Contact ]

© | Colofon | Gebruiksvoorwaarden