Produkties en/of songs voor Willy Sarphati
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting
| hoes | titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
 |
Ik zit op een kameel Ik zit op een kameel (Instr.) |
1978 | P/A | Philips 6012802 | |
| In 1978 kwam een jonge, vriendelijke Belg, die luisterde naar de naam Willy Sarphati het kantoor binnen stappen van Born Free, de produktie maatschappij van Peter Koelewijn.Hij had een bandje bij zich met daarop een Arabisch liedje, gespeeld door een Arabisch orkest en waarover heen hij een tekst zong: “Ik zit op een kameel”. Willy was absoluut geen zanger en waarschijnlijk juist daarom besloot Peter om dat liedje met de Belg, die geruime tijd in Nederland woonde op te nemen want het geheel klonk heel erg komisch. Job Maarse werd gevraagd een orkest te formeren en een en ander te arrangeren.Kort na de release van de plaat, in de zomer, werd besloten om een aflevering van het bekende TROS TV programma “Op volle toeren” in het Spaanse Benidorm op te nemen. Willy werd ook daarvoor gevraagd en zo trok de TROS karavaan met alle artiesten naar Spanje. De regisseur van het programma wilde graag het liedje zo echt mogelijk in beeld brengen, zocht alles af naar een kameel maar kon er geen vinden. Uiteindelijk besloot hij Sarphati achterstevoren op een ezel te zetten. Dat beest wilde echter alleen in beweging komen als zijn baas naast hem stond. Maar dat was voor het beeld natuurlijk geen gezicht.Toen Willy dan ook achterstevoren op de ezel bovenaan een zandverstuiving stond, wilde het beest onder geen beding een poot verzetten, wat de camera ploeg veertig meter beneden in een dalletje ook probeerde. De baas van het dier stond vijftien meter van zijn bezit het aan te kijken. Opeens schreeuwde één van de camera mensen, die het begon te vervelen, want het was in dat windstille dalletje veertig graden in de zon: “Schop hem tegen z´n ballen, Willy. Schop hem tegen z´n ballen!” Gehoorzaam begon de Belg met z´n hakken te trappen, raakte waarschijnlijk wat edele delen, want de ezel ging er mét Willy als een speer vandoor. “Prachtig”, jubelde de regisseur opgetogen. Toen hij genoeg beelden had geschoten riep hij: “Stop maar Willy, we hebben genoeg!”. Maar het beest was niet meer te remmen. Het laatste wat de mensen in het dalletje zagen was een van schrik rennende en balkende ezel met bovenop zich achterstevoren een panikerende Willy Sarphati, die zich vasthield aan de staart. En dáárachter een hard lopende en luid tierende ezeldrijver. Het hele schouwspel verdween over de duinkam. In het dalletje lag iedereen bijna in coma van het lachen… |
|||||