Produkties en/of songs voor The Specials
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting
| hoes | titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
 |
Tomaatje Tante Nel |
1969 | P | Olala OL 5004 | 24 |
| The Specials was een band die, eind jaren zestig, erg populair was in de noordelijke provincies. Op een dag in 1969 kwam leider Bert Tinge bij Peter Koelewijn met een bandje met daarop het door de groep geschreven liedje “Tomaatje”. Een erg ondeugend liedje. Koelewijn nam het op, ging er mee naar Dureco en de mensen daar vonden het net zo´n hit als de producer. “Alleen, de tekst is wel érg dubbelzinnig”, fronste men daar “dat kunnen we niet zomaar op één van onze normale labels zetten”. Dus werd “Tomaatje”, laf natuurlijk, uitgebracht op het Olala label. De plaat bereikte de 24 ste plaats in de hitparade en daar liet Koelewijn het even bij. | |||||
 |
Sexsellers | 1970 | P/A | O Lala 79001 | |
| LP De leider van de Specials, Bert Tinge, woonde in het Groningse Leek en hun oefenruimte was daar in de buurt. Op een winterse dag sprak Peter Koelewijn af om naar de repetitie te komen om naar nieuwe liedjes voor de LP te komen luisteren . Na afloop trok het hele stel naar een café in de buurt waar het heel gezellig was. “Hé, het sneeuwt”, zei iemand toen ieder net aan het eerste drankje was begonnen. Peter, die die avond nog helemaal terug moest naar Soest, had het bijzonder naar zijn zin en tot diep in de nacht bleef hij kletsen in de kroeg. Toen hij tenslotte iedereen vaarwel had gezegd en naar buiten ging, stond hij tot boven zijn enkels in de sneeuw. En die kwam nog steeds met zwembaden vol naar beneden. “Blijf nou hier slapen”werd hem vriendelijk aangeboden, maar de producer/songwriter was weer eens eigenwijs. Twee uur later had hij eindelijk bij toeval de snelweg gevonden en in een absolute blizzard reed hij met hoogstens 20 kilometer per uur achter een vrachtwagen zuidwaarts. Af en toe schoof hij een nauwelijks te onderscheiden parkeerplaats op om vijf minuten de ogen dicht te doen. Links en rechts van de weg zag hij soms gestrande wagens, al of niet door een botsing en vaak behoorlijk gedeukt. Verkeersborden waren bijna niet te zien. De ruitenwissers konden soms de karrenvrachten sneeuw niet aan. De volgende dag om drie uur ’s middags reed hij uitgeput Soest binnen. Volledig gesloopt wilde Peter in bed vallen toen de telefoon ging. Bert Tinge aan de lijn. “We dachten dat je nu wel weer op zou zijn. Eigenlijk is het niet zo ver als je eenmaal op de snelweg zit. Hoe lang heb je er eigenlijk over gedaan…? |
|||||
 |
Spaanse vliegenier Buurman |
1970 | P/A | O LALA | 30 |
| |
|||||
 |
Spaans café Waar had ik mijn verstand |
1970 | P | 11 Provinciën 6535 | |
| Een zeer vreemde geschiedenis, die Peter Koelewijn desgevraagd ook niet meer kan verklaren. De plaat komt in hetzelfde jaar uit onder twee verschillende namen: De Specials en De Hekkesluiters. Op de hoezen gaat het ook om precies dezelfde groepsleden, waaronder de liedjesschrijver Bert Tinge en Adri Hogenbirk. | |||||
 |
Spaans café Waar had ik mijn verstand |
1970 | P | 11 Provinciën 6535 | |
| Als De HekkesluitersEen zeer vreemde geschiedenis, die Peter Koelewijn desgevraagd ook niet meer kan verklaren. De plaat komt in hetzelfde jaar uit onder twee verschillende namen: De Specials en De Hekkesluiters. Op de hoezen gaat het ook om precies dezelfde groepsleden, waaronder de liedjesschrijver Bert Tinge en Adri Hogenbirk. | |||||
 |
Ard die heeft de wereldcup Wat gaan ze hard op de schaatsen |
1971 | P/A | 11 Provinciën 6640 | 20 |
| Twee jaar later zat Peter naar het schaatsen te kijken op de TV en zag dat Ard Schenk wereldkampioen zou gaan worden, toen de telefoon ging. Rob Aartse, direkteur van Dureco aan de lijn. “Waar ben je?”, vroeg die redelijk onnozel, want hij belde Peter privé. “Thuis”, zei die dan ook, “ik kijk naar het schaatsen”. “Precies”, kreeg hij als antwoord, “en hoor je dan niks? Dat publiek? Dat roept al een paar uur lang “Ard die heeft de wereldcup”. Dat hoor jij toch óók. Je had allang in de studio moeten zitten!”. Dus dat deed Koelewijn, hij schreef “Ard die heeft de wereldcup” en nam in een paar uur tijd het lied op. En die plaat bereikte de twintigste plaats van de hitparade. |
|||||
 |
Heya Jan Bols Wat gaan ze hard op de schaatsen |
1971 | P/A | 11 Provinciën 6626-H | |
| Edwin van Loon van Omroep Brabant bezorgde Peter Koelewijn deze plaat in 2010. In 1971 sloeg Jan Bols bij de Nederlandse kampioenschappen toe want lange tijd was hij in Nederland de derde schatser achter Ard Schenk en Kees Verkerk. Hij werd nationaal kampioen. De Specials maakten samen met Peter Koelewijn een Nederlandse cover van het “Ta ta ta” van de heren Juwens en Halburg en gaven het de titel “Heya Jan Bols” mee. Jan Bols was trouwens in 1971 de grote kanshebber om Europees kampioen te worden. Door een verkeerde wissel (de schaatser reed twee keer de buitenbaan op de 5000 meter) werd hij echter gediskwalificeerd. op de B kant kwam het Koelewijn liedje “Wat gaan ze hard op de schaatsen”, hetzelfde dat ook op de B kant van “Ard die heeft de wereldcup” werd gezet. “Om kosten te sparen”, meldde de producer toen. Hij vergat er bij te zeggen dat hij het liedje ook al eens in 1968 had opgenomen met De Praatpalen als B kant van “Ome Sjakie”. |
|||||
 |
Ajax wint de wereldcup Onze voetblaclub heeft elf zonen |
1971 | P/A | 11 Provinciën 6641 | 26 |
| Het seizoen 1970-1971 was een topseizoen voor Ajax. En aangezien er nog een orkestband in de studio lag van “Ard die wint de wereldcup”, was het een kleine moeite de tekst te veranderen in “Ajax wint de wereldcup” en dat opnieuw met The Specials in te zingen. Deze track kwam later op bijna alle LP´s en CD´s die er verschenen met Ajax als onderwerp. Het vreemde is dat de titel op de B-kant wat verwarring oplevert. Op het label staat "Ons elftal heeft elf zonen" maar op de hoes blijkt de titel te zijn: "Onze voetbalclub heeft elf zonen". Dit was het roemruchte Ajax-elftal onder trainer Rinus Michels met o.a. Johan Cruyff, Barry Hushoff en de gebroeders Mühren. |
|||||