Kijk eens uit het raam dan zie
Die ouwe maan schijnt vol en rond
En geeft de wereld net dat tintje
Als een laken op de grond

Dat doet me denken aan die avond
Dat mijn hart het jouwe vond
Onder net zo’n zelfde maanlicht
Op een laken op de grond

Kom en laten we daar heengaan
Waar onze liefde toen begon
Ik neem een laken van ons bed mee
En leg het daar weer op de grond
Deze nacht zijn wij weer twintig
Toen er zoiets moois ontstond
Tussen jou en mij, m’n liefste
Op dat laken op de grond

Nee ik heb ook nooit vergeten
Hoe liefdevol jij was en zacht
Alleen de maan was toen getuige
Dat ik vrouw werd toen die nacht

En mijn hart stroomt nog steeds over
Bij jouw kussen op mijn mond
Kom laten wij weer naar die plaats gaan
En naar het laken op de grond