Produkties en/of songs voor Helmut Lotti
<< Terug naar het overzicht
 |
||||
| titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
| Helmut Lotti goes Classic | 1995 | P | BMG 74321 327882 | 1 |
| In 1994 belde manager Piet Roelen met Peter Koelewijn.”Peer” (zo werd Peter op z´n Brabants vaak genoemd) zuchtte Roelen, “ik heb een probleem. In mijn stal zit een artiest, Helmut Lotti, waar ik heilig in geloof. Nu heeft Helmut net een CD gemaakt en daar staat een prachtig liedje op dat , naar mijn gevoel, produktie technisch naar de kloten is geholpen. Wil jij er eens naar luisteren en je licht er eens over laten schijnen? Ik betaal de opname. Als het niks wordt, kletsen we nergens over, wordt het wel OK, dan ga ik wat heibel maken bij de platenmaatschappij”. Het ging om de titel “I love you too”. Koelewijn liet er zijn lampje over schijnen en kwam op het idee om er een raggae ritme van te maken, liet arrangeur Hans Hollestelle een nieuw arrangement maken en vroeg Piet om z´n artiest naar de studio te laten komen. Dat werd de kennismaking tussen Helmut en Peter. De laatste had nog nooit van de Belgische zanger gehoord maar kon het direkt goed met hem vinden en was tevens zeer onder de indruk van de souplesse en vakmatigheid van de vocalist. Piet was enthousiast over het eindresultaat. Niet lang daarna belde hij de producer weer. Of die eens langs wilde komen want hij had een nogal wild idee: het maken van een CD met Helmut Lotti met daarop klassieke en semi klassieke stukken. Hij was op het idee gekomen omdat Helmut het Pavarotti nummer “Caruso” op zijn repertoire had en daarmee alle zalen plat kreeg. “Alleen heeft het me alle moeite van de wereld gekost om Helmut te overtuigen om een hele CD te maken met alleen dit soort materiaal”, vertelde Roelen. Vanaf dat moment hoorde Koelewijn in het team, was bij besprekingen met Helmut, Piet, arrangeur Wim Bohets en dirigent-orkestleider André Walschaerts van The Golden Symfonic Orchestra uit Heist op den Berg en merkte hij dat de rol van Roelen ook op het muzikale vlak doorslaggevend was. Daar moest hij eerst aan wennen want Piet kon nogal op een direkte manier uit de hoek komen en benaderde het repertoire, de arrangementen en het spelen van het orkest vanuit het gezichtspunt van een gemiddelde consument. Hij liet soms hele gedeelten uit klassieke werken schrappen die door de oorspronkelijke componist juist zo fraai waren bedacht “want ik begrijp best dat dat geniaal is bedacht, alleen ben ik bang dat mijn buurvrouw hier niets van begrijpt”. En achteraf bleek die instelling ook de juiste te zijn. Het materiaal werd doorzichtiger en meer geeigend voor het doel waarvoor het werd opgenomen. Piet Roelen vergde het uiterste van zijn omgeving maar het resultaat was er dan ook naar. De bewondering van Peter Koelewijn voor Helmut Lotti groeide met de dag en werd bevestigd door diens optreden tijdens de vier opnamedagen van de eerste CD, halverwege september 1995 in de Elisabethzaal in Antwerpen. Samen met technici Janfred Arendsen en Raf Declerk zat Peter in de mobiele opnamestudio buiten de zaal. De eerste avond behoorlijk in de zenuwen maar hij realiseerde zich wel dat het voor Helmut daar binnen nog véél erger moest zijn. Een sprong in het diepe voor een volle bak ! De opnamen van de eerste avond waren dan ook redelijk maar nog niet goed genoeg voor een plaat. Maar dat was ingecalculeerd omdat iedereen aan het fenomeen moest wennen: Helmut, het orkest, de geluidsmensen, de lui van de BRT, want alles werd voor TV opgenomen en Piet die lichtelijk nerveus tussen de coulissen stond. Maar de tweede avond was het goed en de derde avond was het écht bingo! Alles klopte. Het succes later ook. Van de eerste Helmut Lotti goes Classic werden alleen al in de Benelux bijna één miljoen platen verkocht…! |
||||