Produkties en/of songs voor Helmut Lotti
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting
De volgende door Peter Koelewijn
geproduceerde CD´s zijn allemaal platina en/of goud in de
Benelux geworden. Ook in o.a. Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Canada, Z. Afrika, Scandinavië en Frankrijk |
hoes | titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
![]() |
Helmut Lotti goes Classic | 1995 | P | BMG 74321 327882 | 1 |
In 1994 belde manager Piet Roelen
met Peter Koelewijn.”Peer” (zo werd Peter op z´n Brabants vaak
genoemd) zuchtte Roelen, “ik heb een probleem. In mijn stal zit
een artiest, Helmut Lotti, waar ik heilig in geloof. Nu heeft
Helmut net een CD gemaakt en daar staat een prachtig liedje op
dat , naar mijn gevoel, produktie technisch naar de kloten is
geholpen. Wil jij er eens naar luisteren en je licht er eens
over laten schijnen? Ik betaal de opname. Als het niks wordt,
kletsen we nergens over, wordt het wel OK, dan ga ik wat heibel
maken bij de platenmaatschappij”. Het ging om de titel “I love
you too”. Koelewijn liet er zijn lampje over schijnen en kwam op
het idee om er een raggae ritme van te maken, liet arrangeur
Hans Hollestelle een nieuw arrangement maken en vroeg Piet om
z´n artiest naar de studio te laten komen. Dat werd de
kennismaking tussen Helmut en Peter. De laatste had nog nooit
van de Belgische zanger gehoord maar kon het direkt goed met hem
vinden en was tevens zeer onder de indruk van de souplesse en
vakmatigheid van de vocalist. Piet was enthousiast over het
eindresultaat. Niet lang daarna belde hij de producer weer. Of die eens langs wilde komen want hij had een nogal wild idee: het maken van een CD met Helmut Lotti met daarop klassieke en semi klassieke stukken. Hij was op het idee gekomen omdat Helmut het Pavarotti nummer “Caruso” op zijn repertoire had en daarmee alle zalen plat kreeg. “Alleen heeft het me alle moeite van de wereld gekost om Helmut te overtuigen om een hele CD te maken met alleen dit soort materiaal”, vertelde Roelen. Vanaf dat moment hoorde Koelewijn in het team, was bij besprekingen met Helmut, Piet, arrangeur Wim Bohets en dirigent-orkestleider André Walschaerts van The Golden Symfonic Orchestra uit Heist op den Berg en merkte hij dat de rol van Roelen ook op het muzikale vlak doorslaggevend was. Daar moest hij eerst aan wennen want Piet kon nogal op een direkte manier uit de hoek komen en benaderde het repertoire, de arrangementen en het spelen van het orkest vanuit het gezichtspunt van een gemiddelde consument. Hij liet soms hele gedeelten uit klassieke werken schrappen die door de oorspronkelijke componist juist zo fraai waren bedacht “want ik begrijp best dat dat geniaal is bedacht, alleen ben ik bang dat mijn buurvrouw hier niets van begrijpt”. En achteraf bleek die instelling ook de juiste te zijn. Het materiaal werd doorzichtiger en meer geeigend voor het doel waarvoor het werd opgenomen. Piet Roelen vergde het uiterste van zijn omgeving maar het resultaat was er dan ook naar. De bewondering van Peter Koelewijn voor Helmut Lotti groeide met de dag en werd bevestigd door diens optreden tijdens de vier opnamedagen van de eerste CD, halverwege september 1995 in de Elisabethzaal in Antwerpen. Samen met technici Janfred Arendsen en Raf Declerk zat Peter in de mobiele opnamestudio buiten de zaal. De eerste avond behoorlijk in de zenuwen maar hij realiseerde zich wel dat het voor Helmut daar binnen nog véél erger moest zijn. Een sprong in het diepe voor een volle bak ! De opnamen van de eerste avond waren dan ook redelijk maar nog niet goed genoeg voor een plaat. Maar dat was ingecalculeerd omdat iedereen aan het fenomeen moest wennen: Helmut, het orkest, de geluidsmensen, de lui van de BRT, want alles werd voor TV opgenomen en Piet die lichtelijk nerveus tussen de coulissen stond. Maar de tweede avond was het goed en de derde avond was het écht bingo! Alles klopte. Het succes later ook. Van de eerste Helmut Lotti goes Classic werden alleen al in de Benelux bijna één miljoen platen verkocht…! |
|||||
![]() |
Helmut Lotti goes Classic II | 1996 | P | BMG 74321 433752 | 2 |
Na het enorme succes van de
eerste Goes Classic kwam er het jaar daarop natuurlijk een
vervolg. Met hetzelfde team om Helmut heen en mét The Golden
Symfonic Orchestra van dirigent André Walschaerts..En weer in de
Elisabethzaal in Antwerpen. Piet Roelen had zich inmiddels ook
bewezen als PR man van optima forma. Dat was bij de eerste plaat
al zo: nog vóór één noot was opgenomen, gonsde België al van
geruchten over “iets ongekends dat Helmut Lotti aan het doen
was”. Nog vóórdat deel 2 was opgenomen, hadden de platenwinkels
in België al honderdduizenden exemplaren besteld. en dat
allemaal door de perfekte publiciteits campagne die Roelen
voerde. “We kunnen niet verwachten dat het allemaal vanzelf
gaat”, plachtte de manager te zeggen “we moeten bij elke plaat
gewoon weer bij nul beginnen”. Salvatore Adamo zong op de nieuwe
CD een duet met Helmut, het aloude “Parlami d´amore”. Adamo, een
bescheiden innemende man, sprak gebrekkig Nederlands. In de
kleedkamer met Helmut Lotti, Piet Roelen en Peter Koelewijn zei
hij glimlachend: “Iek bien blai dat iek hier ben”. Peter
antwoordde, ook glimlachend: “Iek bien óók blai dat u hier bent”
en kon z´n tong wel afbijten na deze ongepaste impulsieve daad.
Maar Salvatore bleef glimlachen en praatte verder. “Ik schrok me
rot”, vertrouwde de producer later Piet toe “het schoot er zó
maar ineens uit. Hij had zich net zo goed beledigd hebben kunnen
voelen en weer naar huis zijn gegaan”. Maar Roelen antwoordde
lakoniek. “Als ´ie dáár niet tegen had gekund….” Wéér waren vier opnamedagen gepland en ook nu weer was de derde avond absoluut top! Piet stond tussen de coulissen en had een direkte lijnverbinding met Peter in de opnamewagen. Ze hadden afgesproken, net als bij de eerste CD, dat Helmut als toegiften díe liedjes zou overdoen waaraan wat mankeerde. Dus hoorde de producer na elk slotaccoord de stem van de manager door de intercom: “En Peer, hoe was deze ?” En steeds was het antwoord “Prima, die zit óók in de knip!” Na de derde avond werd een party gegeven voor alle medewerkers. Er was een bandje en iedereen was uitgelaten want de vierde avond zou, opnametechnisch, een formaliteit zijn. Om één uur ´s nachts kwam Helmut binnen en een half uur later kon hij het niet laten om op de bühne met dat orkestje rock & roll nummers te zingen. Tegen half drie vroeg Koelewijn bezorgd aan de zanger of hij niet eens naar bed moest omdat er morgen toch nog een show gedaan moest worden. Maar Helmut ging nog even door. De dag daarna kwam hij een half uur voor zijn optreden even in de geluidswagen kijken. “Hoe is ´t nou ?”, vroegen Peter en technicus Janfred hem. “Niet zo best”, antwoordde de vedette “m´n stem is aardig naar de bliksem”. “Dat zal dan wat worden zo”, vreesden de twee. Toen Helmut het applaus van het eerste fantastisch gezongen nummer in ontvangst nam, vroeg de producer aan Janfred: “Heb jij iets gemerkt aan zijn stem. Ik niet”. “Ik ook niet”, knikte de technicus “volgens mij heeft die knaap stembanden van staal”. |
|||||
![]() |
Helmut Lotti goes Classic III | 1997 | P | BMG 74321 520382 | 2 |
Na twee keer Elisabethzaal in
Antwerpen vond manager Piet Roelen het tijd worden voor
verandering en zocht hij het domein van Kasteel Cleydael, bij
het Belgischer Aartselaar, uit voor de opname van Goes Classic
deel 3. Het zou een open lucht live concert worden, weer vier
dagen. Een uiterst gewaagde onderneming, want een orkest met
“klassieke” instrumenten verdraagt absoluut geen vochtigheid en
het weer is in de lage landen nu eenmaal onberekenbaar. De week
vóór de opnamen gingen de bühne- en tribunebouwers aan de slag
in de regen. Iedereen hield z´n hart vast, maar twee dagen voor
D-day begon de mooiste en warmste week van dat jaar! “Piet
Roelen heeft een direkte lijn met daarboven”, werd gefluisterd
en niemand die het tegendeel kon bewijzen… In de vijver van het park van Cleydael zwommen nogal wat eenden en zwanen en die maakten heel wat herrie. Die beesten moesten natuurlijk elders ondergebracht worden maar er was een nog véél groter probleem: vliegtuigen die van en naar luchthaven Brussel bij Zaventem vlogen. “Die zal ik de opnamedagen dan moeten laten omleiden”, zei Roelen met een serieus gezicht en het is niet bekend of hij dat voor elkaar heeft gekregen, maar tijdens “de” avonden werd geen vliegtuig gehoord! Peter Koelewijn had van Piet te horen gekregen dat hij een GSM moest aanschaffen “omdat ik jou altijd moet kunnen bereiken, Peer”. Zo ontstond de krankzinnige situatie dat Roelen op de bühne met z´n portable telefoon aan het bellen was met Peter, die twintig meter daar achter in de mobiele studio zat met zijn GSM met Nederlands nummer. “Als ik effe hard roep, hoor je me óók”, zei de producer in de studiowagen een dag later. Uiteindelijk werd een direkte lijn gelegd van de bühne naar de wagen. Op de tweede avond viel een gedeelte van het licht uit dat nodig was voor de TV opnamen. Men kon niet verder en de drieduizend mensen op de tribunes begonnen na twintig minuten onrustig te worden. Op een gegeven ogenblik ging Helmut naar André Walschaerts, fluisterde hem iets in ´t oor en een halve minuut later begon hij aan een fantastische rock & roll medley. Het orkest volgde hem op fenominale wijze en het publiek swingde mee op de nummers van Elvis en andere rock legends. Dat tussendoortje was de basis voor de Elvis CD die Helmut jaren later zou maken. |
|||||
![]() |
Goes classic Final Edition | 1998 | P | Polydor 559421 | |
Het is oorspronkelijk nooit de
bedoeling geweest om deze plaat te maken. Piet Roelen en Helmut
wilden een Classic drieluik en daarna iets anders. Maar het
succes was zó groot en er was nog zóveel repertoire, dat
besloten werd om er nog eentje te doen, de Final. Daarvoor werd
de St. Rombouts Kathedraal in het Belgische Mechelen uitgekozen.
Tevens werd besloten om tegelijkertijd een kerst CD op te nemen.
Een hele klus. Niet in de laatste plaats voor The Golden
Symfonic Orchestra. Er werd ook heel wat geduld gevraagd van het
publiek want dat moest er om uiterlijk acht uur zijn en de
opnamen duurden soms tot half twee 's nachts…. En wéér, net als het jaar daarvoor bij de opnamen van Classic deel 3, heerste er die vier dagen een hittegolf. “Silent night” en “We wish you a merry christmas” bij over de dertig graden! Aangezien niemand wist of de opnamen in de kathedraal met al dat publiek er bij wel goed zouden kunnen worden, werd besloten om voor alle zekerheid het hele concert in de Galaxy Studio in Mol op te nemen. Ook wilde Helmut graag Classic 1 helemaal onieuw in de studio opnemen, omdat hij vond dat hij inmiddels veel beter was gaan zingen dan de paar jaar daarvoor én het orkest was veel beter geworden. Buiten de live opnamen in de kathedraal, was het produktie team nu ook nog tegelijkertijd bezig met drie CD´s in de Galaxy. En die drie moest Helmut nog inzingen óók ! Uiteindelijk kwam het allemaal voor elkaar. |
|||||
![]() |
Classic Christmas with Helmut Lotti | 1998 | P | Polydor 559691 | |
Zoals gemeld bij The Final
Edition, werden in de Kathedraal van Mechelen twee CD´s
opgenomen, The Final Edition en A Classical Christmas. Tevens
werden die twee CD´s ook nog als extra gerealiseerd in de Galaxy
Studio in Mol, plus werd een remake gemaakt van Goes Classic 1.
Er werden zo overuren gemaakt door het orkest, produktieteam en
Helmut. Op de laatste studiodag had de artiest om drie uur ´s nachts nog één liedje te doen en niet het gemakkelijkste: “Ave Maria”. “Laten we er mee stoppen, Helmut”, stelde Peter Koelewijn, die zelf in elkaar aan het stuiteren was, voor. De zanger aarzelde even en antwoordde: “Nee Peer, ´t moet klaar.Laat de band horen, ik probeer hem er in één keer op te zetten”. Dat was in die omstandigheden een onmogelijkheid, wist Peter die ook zag dat de vedette na twaalf uur zingen aan het eind van z´n latijn was. Drie minuten en elf seconden later (zo lang duurde “Ave Maria”) stierven de laatste tonen van Helmut samen met die van het orkest weg. Het bleef even doodstil. Toen klonk het aarzelend door de luisprekers: “En, hoe was ´t ?”. Peter Koelewijn vergat even z´n oververmoeidheid, deed de studiodoor open voor de even oververmoeide Helmut Lotti en omhelsde hem. Hij had net de móóiste drie minuten en elf seconden uit zijn loopbaan gehoord. Samen luisterden ze nog eens de opname af, keken elkaar aan en wisten allebei dat hier iets onvoorstelbaars was verricht. Ze konden gerust naar bed. |
|||||
![]() |
Out of Africa | 1999 | P | Universal 547999 | |
Helmut Lotti was al heel snel
heel populair in Zuid Afrika. Hij ging daar ook op toernee, met
veel succes, en kon het goed vinden met de bevolking. Piet
Roelen ging uiteraard steeds mee en waarschijnlijk heeft die op
één van die toernees het idee gekregen een Afrika CD te maken. Toen Piet aan Peter Koelewijn vertelde wat hij van plan was, meende die eerst dat het de manager in zijn bol was geslagen. “Piet”, merkte hij op “ik heb overal aan gedacht, maar hieraan nóóit. Waar haal je al die liedjes dan vandaan ?”. Maar toen de producer het ene na het andere Afrikaanse juweeltje te horen kreeg, begreep hij dat dit wel eens een heel bijzondere CD zou kunnen gaan worden. En dit werd de eerste CD in de Helmut Lotti cyclus die geheel in de studio zou worden opgenomen. De basis opnamen werden in de Galaxy studio in Mol gedaan en de uiteindelijke mix in de Wisseloord Studio in Hilversum. Janfred Arendsen was technicus. Buiten het koor van The Golden Symfonic Orchestra trok Koelewijn een uitsluitend “zwart” koor aan met grote namen als Humphrey Campbell (en zijn broers Carlo en Charles) Julia L´oko, Ingrid Simons, Rich Ascroft en Mildred Douglas (lid van Mai Tai). Roelen vroeg aan de Belgische zanger en componist Will Tura een compositie te maken voor dit projekt en Will overtrof zichzelf. Helmut maakte de tekst en zo groeide “Minapendawe” uit tot een prachtige song, die zo uit Afrika zelf gekomen kon zijn. Ook Peter Koelewijn schreef speciaal voor deze CD het opzwepende “African Sunrise”. Hij was verschrikkelijk trots toen bij het uitkomen van Out of Africa de Zuidafrikaanse ambassadeur een gedeelte van de tekst van “African Sunrise” voorlas en daarmee beklemtoonde dat dit lied zo trreffend de schoonheid van zijn land weergaf. Het jaar voordat Out of Africa werd opgenomen, reisde Peter mee met Helmut en Piet naar Zuid Afrika, waar de zanger diverse optredens zou doen. Het gezelschap werd uitgenodigd een paar dagen naar Kampala Lodge, een fantastisch natuur- en safari park te komen, midden in de bush-bush. De onderkomens bestonden uit prachtige bungalows, gebouwd in Afrikaanse stijl, met alles er op en er aan. Op een morgen ging Koelewijn na het ontbijt weer naar zijn bungalow en ontdekte voor zijn deur buiten een slangetje van een centimeter of zestig. Zich van geen gevaar bewust schoof hij het beestje, dat geschrokken doodstil naar hem keek, met zijn voet (hij droeg alleen sandalen) van de deur vandaan zodat hij er langs kon. Tegelijkertijd realiseerde hij zich dat hij een filmcamera bij zich had en begon het slangetje te filmen, dat zich haastig in het hoge gras uit de voeten maakte. Even later moest de producer bij de receptie zijn en liet even zijn opname zien en vertelde wat er was gebeurd. “Wat is ´t eigenlijk voor een slang”, vroeg hij belangstellend aan de receptionist. Die keek hem even diep in de ogen en zei toen: “Mijnheer, dit is een Spitting Cobra.Die spuit gif in de ogen van zijn prooi. De beet van dit slangetje is levensgevaarlijk”. Vanaf dat moment keek Peter steeds héél goed rond als hij in z´n bungalow moest zijn. |
|||||
![]() |
Out of Africa DVD | 1999 | P/A | EMI 053 851-9 | |
![]() |
Les Classiques 11 | 1999 | P | Polydor 543346 | |
Franse release | |||||
![]() |
Latino Classics | 2000 | P | Universal 549094 | |
Na het bijna bizarre, maar zeer succesvolle, Afrika-idee van Piet Roelen, was dit een bijna logisch vervolg. Ook dit werd een studio plaat, opgenomen in de Galaxy Studio in Mol met technicus Wilfried van Baelen en gemixt in de Fendal Sound Studio in Loenen aan de Vecht met engineer Hans van Vondelen. Een highlight was voor producer Koelewijn Helmut´s vertolking van “Malagueña”. Aan het eind van dat liedje diende Lotti een extreem lange noot te zingen. Dat lukte hem niet, het werd op een gegeven ogenblik geploeter. “Laten we het dan electronisch oplossen”, stelde Peter op een gegeven moment voor. “Het lukt je gewoon niet. Die noot kan niemand zo lang aanhouden”. Hij kende zijn artiest, die zou nooit een electronische oplossing kiezen als hij het op een “normale” manier kon doen. “Laat horen die band”, bromde Helmut geprikkeld, zette de koptelefoon weer op en zong in één keer die lange noot. Helemaal en poepie zuiver. Triomfantelijk keek hij Peter aan en zag dat die net zo triomfantelijk keek. “Jij wist natuurlijk dat ik ´t nu juist wilde bewijzen”, glimlachte hij want hij kende zijn producer óók… | |||||
![]() |
Latino Classics DVD | 2000 | P/A | Universal 053 277-9 | |
![]() |
Latino Love Songs | 2001 | P | Universal 549711 | |
Een logisch vervolg op een logisch vervolg. Er was nog zóveel latijns materiaal over, dat besloten werd een follow up van Latino Classics te maken. Dit keer geheel in de Galaxy Studio en met engineer Wilfried van Baelen. Net als bij de vorige speelt Bert Meulendijk alle gitaar partijen. | |||||
![]() |
Latino Lovesongs DVD | 2001 |
P/A |
Universal 060 935-9 | |
![]() |
Popclassics in symphony | 2003 |
P |
Universal 9865560 |
|
Al een paar jaar liepen Helmut en manager Piet Roelen rond met het idee om een keer de grootste popsongs uit de geschiedenis op te nemen. In februari 2003 hakte Roelen de knoop door en besloot "het" te gaan doen, maar wel weer met producer Peter Koelewijn. Die had een jaar daarvoor de opname van de Elvis songs ("My tribute tot the king") overgelaten aan Helmut zelf. Die plaat werd overigens een groot succes. Helmut was het er mee eens om"Peer" er weer bij te halen en in mei, juni en juli van 2003 werd "Pop Classics in Symphony" opgenomen in de Nederlandse Fendal Sound Studio´s te Loenen aan de Vecht met als technicus Hans van Vondelen. Het werd een grootse operatie omdat Peter alle secties, ritme, strijkers, koper, hout, percussie en koor apart opnam. Fantastisch was dat Helmut, zo druk als hij was, bijna alle opnamen bijwoonde. Dus meestal honderden kilometers aflegde naar Loenen. Arrangeur Wim Bohets, die in Mechelen woont, woonde de halve zomer in een hotel in Breukelen. De producer had in het verleden al eens tegen vrienden gezegd dat, als zij van plan waren in de Benelux op vakantie te gaan, zij dat moesten doen als Koelewijn een plaat aan het opnemen was met Helmut Lotti. Meestal was er dan sprake van een hittegolf (zoals bij de opname van Classic 3, het Christmas album en de Final Edition). De extreem warme zomer van 2003 begon in mei en duurde tot en met augustus! Het toeval wilde dat in het begin van het jaar Roelen gebeld werd door het management van Cliff Richard met de vraag of Helmut het liedje "Mary´s Boy Child" als duet zou willen zingen met Sir Cliff op diens nieuwe kerstplaat. "Doen we", antwoordde Piet "als mijnheer Richard een duet wil doen met Helmut op onze nieuwe CD". Voor die nieuwe Helmut plaat was ook "Danny Boy" gepland en daarvan was toevallig de orkestband al klaar. Dus zo stonden Sir Cliff Richard en Helmut Lotti op 28 maart in een studio in Londen samen achter de microfoon met Peter Koelewijn als producer. De TV-special werd in twee dagen opgenomen op de schitterende Grote Markt van Brussel in de open lucht. Dat was weer zo´n mega-gok van manager Roelen. Want als er maar een paar druppels regen zouden vallen, ging het feest niet door want de meeste muzikanten (b.v. strijkers!) hadden instrumenten die van onschatbare waarde waren en die absoluut geen vochtigheid konden verdragen. Maar, zoals gezegd, ook díe dagen heerste er een hittegolf..Duizenden uitgelaten fans van Helmut gingen uit hun dak en dat werd nog eens geaccentueerd bij het duet van Helmut met Cliff Richard. Toen Peter Koelewijn de eerste avond om half twee bij het hotel aankwam, waar iedereen overnachtte, werd hij opgewacht door een aantal fanatieke fans van Cliff die op een glimp van hun idool stonden te wachten. Maar die lag natuurlijk allang op één oor. Een dame van middelbare leeftijd kwam op de producer af en vroeg: "Mijnheer Koelewijn, u hebt toch met Cliff Richard gewerkt, is ´t niet? En logeert die óók in dit hotel?" Toen Koelewijn bevestigend knikte, vroeg de vrouw met haar liefste stem: "Ach, zou u hem niet even uit bed willen halen en hem zeggen dat ik zo graag een handtekening van hem wil hebben.?" Zie ook fotogalerij: Cliff Richard |
|||||
![]() |
Pop Classics in Symphony DVD | 2003 |
P |
Piet Roelen Prod./Universal 9865561 |
|
|
|||||
![]() |
The Red Album DVD | 2003 |
P |
EMI 7243 5 99006 9 8 |
|
In de hete zomer van 2003 besloot Piet Roelen dat al het vorige werk van Helmut op DVD moest verschijnen. Dat hield in dat er ook speciale DVD (5.1) audio mixen gemaakt moesten. En aangezien het materiaal (besloten werd voor 4 albums) in de herfst uitgebracht zou worden, moest er in de studio opgeschoten worden. Eigenlijk hadden Peter Koelewijn en zijn mensen in de Fendal Sound Studio´s in het Nederlandse Loenen a/d Vecht helemaal geen tijd voor die extra mixen want zij zaten nog midden in het mixen van Helmut´s "Popclassics in Symphony". Dus zat er niets anders op dan om in twee Fendal studio´s tegelijk te gaan werken. Gelukkig kwam het werk op tijd af. Hetzelfde geldt voor The Blue Album "Goes Classic 2" en The Castle Album (Goes Classic 3). |
|||||
![]() |
The Castle Album DVD | 2003 |
P |
EMI 7243 5 99008 9 6 |
|
![]() |
The Blue Album DVD | 2003 |
P |
EMI 7243 599007 9 7 |
|
|
|||||
![]() |
The Christmas Album DVD | 2003 |
P |
EMI 7243 5 99005 9 9 |
|
The Christmas Album is identiek aan de kerst CD. Natuurlijk zijn er wel een hoop dingen aan toegevoegd zoals The making of. Net als bij de andere albums. |
|||||
![]() |
From Russia with love | 2004 |
P |
Universal 986 7608 |
|
Na “Popclassics” wilden de artiest en zijn team weer terug naar de muziek die al heel lang bewezen had onverslijtbaar te zijn. Het idee ontstond om een CD te maken met originele Russische liedjes en/of songs die van Russische origine waren. In mei 2004 begon Peter Koelewijn met de opnamen in de Fendal Sound Studio in het Nederlandse Loenen a/d Vecht, samen met technicus Hans van Vondelen en arrangeur Wim Bohets. Men wilde het zo authentiek mogelijk laten klinken en daarom werd naarstig gezocht naar echte Russische klanken zoals balalaika’s én een origineel Russisch kozakkenkoor: dat werd het Black Sea Cossacks Choir onder leiding van de bekende Duitse zanger (van Russische nationaliteit) Peter Orloff. Na de opnamen ging Helmut de liedjes verfilmen in Rusland
voor een grote TV special die later dat jaar in diverse landen
uitgezonden zou worden. Dat had nogal wat voeten in de aarde
en leverde een paar vermakelijke verhalen op. Dit is er één
van. |
|||||
![]() |
From Russia with love DVD | 2004 |
P |
EMI 7243 5 44326 9 9 |
|
Natuurlijk staan op de DVD dezelfde liedjes als op de CD. Alleen zijn er wat bonustracks én is er een zogenaamde "Raod movie" , een "making of". |
|||||
![]() |
My favorite classics | 2006 |
P |
Universal 9855181 |
|
Begin 2006 besloot manager Piet Roelen om een verzamelalbum uit te brengen waarbij geput werd uit het beste van de Classic albums. Dit album was bedoeld om het gat niet te groot te laten worden wat betreft de release van Lotti repertoire want in 2005 kwam geen nieuw materiaal van de zanger uit. Op "My favorite classics" stonden twee liedjes als "smaakmakers" die ook op de nieuwe CD "Crooners" zouden verschijnen, later dat jaar. |
|||||
![]() |
Allein Alleen On my Own |
2007 | P/A | PRP 071001 | |
In 2007 kreeg Peter
Koelewijn van de Nederlandse omroep de “Radio 2 Zendtijd Prijs”.
Radio 2 organiseerde rond de uitreiking op 18 maart van dat jaar
een gala in theater Carré in Amsterdam. Daaraan deden diverse
Artiesten mee, die allen een liedje zongen uit het repertoire
van Peter Koelewijn. Zo ook Helmut Lotti, die het liedje
“Alleen”, oorspronkelijk opgenomen door Ronnie Tober, ten gehore
bracht. Helmut en zijn manager Piet Roelen vonden dat zo geslaagd, dat zij de song voor een plaat wilden opnemen. En ze maakten er meteen drie versies van: één in het origineel Nederlands, één in het Duits, met een vertaling van Michael Kunze en één in het Engels met een vertaling van Helmut zelf. Piet Roelen bracht de plaat uit op zijn eigen Piet Roelen Productions (PRP) label. |
© | Colofon | Gebruiksvoorwaarden