Peter Koelewijn Official website

Produkties en/of songs voor Helmut Lotti
<< Terug naar het overzicht

titel jaar P=Producer
A=Auteur
label hitparade
Helmut Lotti goes Classic II 1996 P BMG 74321 433752 2
Na het enorme succes van de eerste Goes Classic kwam er het jaar daarop natuurlijk een vervolg. Met hetzelfde team om Helmut heen en mét The Golden Symfonic Orchestra van dirigent André Walschaerts..En weer in de Elisabethzaal in Antwerpen. Piet Roelen had zich inmiddels ook bewezen als PR man van optima forma. Dat was bij de eerste plaat al zo: nog vóór één noot was opgenomen, gonsde België al van geruchten over “iets ongekends dat Helmut Lotti aan het doen was”. Nog vóórdat deel 2 was opgenomen, hadden de platenwinkels in België al honderdduizenden exemplaren besteld. en dat allemaal door de perfekte publiciteits campagne die Roelen voerde. “We kunnen niet verwachten dat het allemaal vanzelf gaat”, plachtte de manager te zeggen “we moeten bij elke plaat gewoon weer bij nul beginnen”. Salvatore Adamo zong op de nieuwe CD een duet met Helmut, het aloude “Parlami d´amore”. Adamo, een bescheiden innemende man, sprak gebrekkig Nederlands. In de kleedkamer met Helmut Lotti, Piet Roelen en Peter Koelewijn zei hij glimlachend: “Iek bien blai dat iek hier ben”. Peter antwoordde, ook glimlachend: “Iek bien óók blai dat u hier bent” en kon z´n tong wel afbijten na deze ongepaste impulsieve daad. Maar Salvatore bleef glimlachen en praatte verder. “Ik schrok me rot”, vertrouwde de producer later Piet toe “het schoot er zó maar ineens uit. Hij had zich net zo goed beledigd hebben kunnen voelen en weer naar huis zijn gegaan”. Maar Roelen antwoordde lakoniek. “Als ´ie dáár niet tegen had gekund….”

Wéér waren vier opnamedagen gepland en ook nu weer was de derde avond absoluut top! Piet stond tussen de coulissen en had een direkte lijnverbinding met Peter in de opnamewagen. Ze hadden afgesproken, net als bij de eerste CD, dat Helmut als toegiften díe liedjes zou overdoen waaraan wat mankeerde. Dus hoorde de producer na elk slotaccoord de stem van de manager door de intercom: “En Peer, hoe was deze ?” En steeds was het antwoord “Prima, die zit óók in de knip!” Na de derde avond werd een party gegeven voor alle medewerkers. Er was een bandje en iedereen was uitgelaten want de vierde avond zou, opnametechnisch, een formaliteit zijn. Om één uur ´s nachts kwam Helmut binnen en een half uur later kon hij het niet laten om op de bühne met dat orkestje rock & roll nummers te zingen. Tegen half drie vroeg Koelewijn bezorgd aan de zanger of hij niet eens naar bed moest omdat er morgen toch nog een show gedaan moest worden. Maar Helmut ging nog even door. De dag daarna kwam hij een half uur voor zijn optreden even in de geluidswagen kijken. “Hoe is ´t nou ?”, vroegen Peter en technicus Janfred hem. “Niet zo best”, antwoordde de vedette “m´n stem is aardig naar de bliksem”. “Dat zal dan wat worden zo”, vreesden de twee. Toen Helmut het applaus van het eerste fantastisch gezongen nummer in ontvangst nam, vroeg de producer aan Janfred: “Heb jij iets gemerkt aan zijn stem. Ik niet”. “Ik ook niet”, knikte de technicus “volgens mij heeft die knaap stembanden van staal”.

Terug naar boven

[ Home | Nieuws | Biografie | Discografie | Media | Awards | Songteksten | Fotoalbum | Video | Service | Contact ]

© | Colofon | Gebruiksvoorwaarden