Produkties en/of songs voor Helmut Lotti
<< Terug naar het overzicht
 |
||||
| titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
| Helmut Lotti goes Classic III | 1997 | P | BMG 74321 520382 | 2 |
| Na twee keer Elisabethzaal in Antwerpen vond manager Piet Roelen het tijd worden voor verandering en zocht hij het domein van Kasteel Cleydael, bij het Belgischer Aartselaar, uit voor de opname van Goes Classic deel 3. Het zou een open lucht live concert worden, weer vier dagen. Een uiterst gewaagde onderneming, want een orkest met “klassieke” instrumenten verdraagt absoluut geen vochtigheid en het weer is in de lage landen nu eenmaal onberekenbaar. De week vóór de opnamen gingen de bühne- en tribunebouwers aan de slag in de regen. Iedereen hield z´n hart vast, maar twee dagen voor D-day begon de mooiste en warmste week van dat jaar! “Piet Roelen heeft een direkte lijn met daarboven”, werd gefluisterd en niemand die het tegendeel kon bewijzen… In de vijver van het park van Cleydael zwommen nogal wat eenden en zwanen en die maakten heel wat herrie. Die beesten moesten natuurlijk elders ondergebracht worden maar er was een nog véél groter probleem: vliegtuigen die van en naar luchthaven Brussel bij Zaventem vlogen. “Die zal ik de opnamedagen dan moeten laten omleiden”, zei Roelen met een serieus gezicht en het is niet bekend of hij dat voor elkaar heeft gekregen, maar tijdens “de” avonden werd geen vliegtuig gehoord! Peter Koelewijn had van Piet te horen gekregen dat hij een GSM moest aanschaffen “omdat ik jou altijd moet kunnen bereiken, Peer”. Zo ontstond de krankzinnige situatie dat Roelen op de bühne met z´n portable telefoon aan het bellen was met Peter, die twintig meter daar achter in de mobiele studio zat met zijn GSM met Nederlands nummer. “Als ik effe hard roep, hoor je me óók”, zei de producer in de studiowagen een dag later. Uiteindelijk werd een direkte lijn gelegd van de bühne naar de wagen. Op de tweede avond viel een gedeelte van het licht uit dat nodig was voor de TV opnamen. Men kon niet verder en de drieduizend mensen op de tribunes begonnen na twintig minuten onrustig te worden. Op een gegeven ogenblik ging Helmut naar André Walschaerts, fluisterde hem iets in ´t oor en een halve minuut later begon hij aan een fantastische rock & roll medley. Het orkest volgde hem op fenominale wijze en het publiek swingde mee op de nummers van Elvis en andere rock legends. Dat tussendoortje was de basis voor de Elvis CD die Helmut jaren later zou maken. |
||||